Jest to scenariusz pasowania na czytelnika uczniów klasy pierwszej. Uroczystość odbywa się w bibliotece. Dekoracja: Duży napis „Witamy w Krainie Ksiąg – Czytelnikiem pilnym bądź”. Dookoła namalowane postaci z bajek. Dla pierwszaków przygotowane ławeczki. Występują : krasnal, trzy „książki”, czworo „dzieci”. Uroczystość rozpoczyna się w klasie. Po dzieci przychodzi krasnal.
Krasnal:
Witam dzieciaki drogie,
Zaraz wyruszymy w drogę
Do krainy bajek, baśni
Dzisiaj was zabieram właśnie!
A dokąd pójdziemy?
Kto odgadnie zagadkę?
Dziesięć liter ma to słowo,
A na końcu jest w nim „teka”
Książki tam na was czekają,
To miejsce to ................. .
( Krasnal przyprowadza dzieci do biblioteki ).
Książka 1 do książki 2:
Popatrz, pierwsza klasa
Przyszła na spotkanie z nami,
Od kilku miesięcy
Czekamy tu na nich.
Książka 2:
Wśród nas są bajki, bajeczki, lektury,
Kiedy zaczną czytać - zniknie świat ponury.
Dziecko 1:
Na półkach w bibliotece czekają na was książki, ładne, kolorowe, stare i nowe, wszystkie do czytania od razu gotowe. W wielu bajkach, które będziecie czytać, będą występować skrzaty, leśne ludki oraz małe krasnoludki.
Drogie dzieci czy wy wiecie?
Krasnoludki są na świecie!
Gdy mnie spytał brat malutki,
Czy ja wierzę w krasnoludki,
Ja odparłam mu z przejęciem:
Oczywiście, wierzę święcie!
Krasnal:
A gdy nas potrzebujecie,
By w lekcjach wam pomagać,
To powiedzcie po cichutku:
Zjaw się mały krasnoludku.
Dziecko 2:
Mam bardzo miłe przyjaciółki,
Nie jedną i nie dwie, nie trzy ...
Wesoło na mnie patrzą z półki:
Dzień dobry! Co dzień mówią mi.
Wystarczy sięgnąć mi do półki –
A już przyjemnie płynie czas.
Kochane, małe przyjaciółki,
Jakże ja bardzo lubię was!
Dziecko 3:
Każdy czyta rad,
Nad książką spędza dnie.
Poznaje z lektur świat,
Wszystkiego uczy się.
Dziecko 4 ( zadaje pytanie pierwszakom ):
Czy potraficie sobie wyobrazić świat bez książek?
Niektórzy myślą, że niedługo książki mogą zniknąć z powierzchni ziemi.
Dziecko 2:
Ale dlaczego?
Dziecko 4:
Wynaleziono komputery i w ich pamięci można zgromadzić dużo informacji.
Pewnie niedługo nikomu nie będzie się chciało chodzić do biblioteki.
Dziecko 1:
A co się stanie z książkami?
Nie będzie dla nich ratunku?
Dziecko 2:
Nie panikuj!
Większość uczonych sądzi, że książka jest potrzebna człowiekowi jak chleb do życia.
Co z tego, że „komputerowiec” powie:
- „Po co łamać sobie głowę, gdy w komputerze wszystko gotowe”.
Lecz kiedyś komórki mózgu
wrzasną na niego z wyrzutem:
„ Nie przesadzaj z tą techniką,
nie bądź głupszy niż komputer!
Nie wymagaj byśmy ciągle
Musiały ci przypominać
Że ty jesteś – aż – człowiekiem
A komputer to maszyna”.
Dziecko 3:
Wciąż niezbędne, będę szczery,
Żadne filmy, komputery
Wyprzeć książek nie są w stanie.
Książka z nami już zostanie!
Książka 3:
Tej biblioteki jestem królową
I na to daję wam moje słowo!
Lecz moja szata stara i brudna,
Bo królowanie to jest rzecz trudna ...
Dzieci w ogóle mnie już nie lubią –
Zginają, plamią, niszczą i gubią!
W każdym tygodniu przeżywam męki –
Dzieci mnie biorą żeby mnie dręczyć:
W ten poniedziałek zabrał mnie Bartek –
Już po południu wyrwał pięć kartek.
We wtorek Krysia tak mnie „czytała”,
Że aż mnie masłem wysmarowała.
Do wody Julek mnie wrzucił w środę,
Tak, że straciłam całą urodę.
We czwartek Ola coś malowała
I czarną farbką mnie pochlapała.
W piątek na basen mnie wzięła Marta
I teraz jestem cała podarta.
Tak mi upływa życie dzień po dniu ...
Nie wiem co będzie w przyszłym tygodniu!
Ciągle powtarzam dzieciom życzenia,
Lecz z roku na rok nic się nie zmienia!
Doszło do tego, wyznam wam szczerze:
W przyjaźń dziecięcą prawie nie wierzę ... .
Krasnal:
Nie smuć się książko! Nie wszyscy czytelnicy tak cię traktują,
A już na pewno nie ci, którzy dzisiaj przyszli do nas. Oni na pewno będą dbali o ciebie i spełnią wszystkie twoje życzenia.
Książka 3:
Wierzę ci krasnalu, jeszcze raz mnie przekonałeś!
Posłuchajcie więc dzieci o co was proszę:
- nie pisz i nie rysuj tuszem na mych kartach,
bowiem wkrótce będę prawie nic nie warta.
- nie zaginaj rogów, używaj zakładki,
na półce mnie stawiaj, dbaj o me okładki.
- gdy się ze starości zacznę rozlatywać,
spróbuj mnie naprawić, posklejać, pozszywać.
- nie czytaj, gdy jadasz, nie brudź mnie rękami,
to ci będę służyć całymi latami.
Krasnal:
Czy pamiętacie, moi drodzy o co prosiła książka?
( dzieci przypominają prośby książki )
Książka 3:
Cieszę się bardzo, że będę miała takich czytelników, którzy będą mnie szanować!
Każdy z was zasłużył na nagrodę i miano dobrego czytelnika.
Krasnal:
Uwaga! Proszę wszystkich o powstanie, odbędzie się pasowanie.
Powtarzajcie za mną:
- „My, uczniowie pierwszej klasy, uroczyście przyrzekamy,
Że będziemy książki kochać, krzywdy zrobić im nie damy.
Wskazówek i rad książek będziemy słuchać z uwagą.
Obowiązki czytelnika traktować z wielką powagą!. Przyrzekamy!”
Książka 3:
Pasuję was na czytelników i mianuję przyjaciółmi książek!
( „książka” trzyma w dłoni dużą zakładkę, podchodzi kolejno do dzieci i uderza lekko po ramieniu zakładką, a krasnal i dziecko wręczają dyplomy oraz słodkie upominki).
Książka 1 i 2:
Dziś żegnamy się już z wami,
Jutro znowu zapraszamy.
Zawsze chętnie was widzimy-
W bibliotece na półce siedzimy.
( wychodzącym z biblioteki pierwszakom krasnal wręcza wypisane na ozdobnych kartkach prośby książki)
|